تضاد منافع، یک معامله باخت – باخت است
یکی از موارد که در عرصه اصول اخلاقی منحیث یک نمونه خلاف رفتار اخلاقی پنداشته می شود، تضاد منافع است، نکته ای که متاسفانه در افغانستان هیچ گاه رعایت نمی شود و آگاهی کمتری در مورد آن وجود دارد. این ناآگاهی در عرصه ورزش هم هویداست.
در روزهای اخیر صحبت از این است که مربی تیم ملی افغانستان در فاصله میان دو مسابقه تیم ملی با پاکستان در ماه اکتوبر و مسابقه با میانمار در ماه نوامبر در مسابقات لیگ قهرمانان افغانستان، هدایت باشگاه ابومسلم فراه را بر عهده خواهد گرفت. متاسفانه یکی از فوتبال نویسان افغانستان حتی این گزینه را (برد-برد) توصیف کرده است. دلیل آن هم ناتوانی فدراسیون در جذب مربی، توجیه اقتصادی برای فدراسیون و ابومسلم فراه و امکان با هم بازی کردن اکثر ملی پوشان که در ابومسلم فراه بازی می کنند، عنوان شده است. اما در این میان یک چیز فراموش شده است و آن اینکه نباید اصول اخلاقی را فدای منافع اقتصادی و چشم پوشی از ضعف مدیریتی کرد.
تضاد منافع زمانی رخ می دهد که یک شخص دارای دو مسئولیت است که تصمیم در یکی روی دیگری تاثیر می گذارد. این وضعیت اگر در ساحه حقوق عمومی باشد ممنوع است زیرا حقوق عام مردم و یا یک تعداد آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. این موضوع در مورد نصیر احمد صداقت، مدیر تیم ملی فوتسال و مالک و مسئول باشگاه صداقت نیز صدق می کند. با اینکه مدیریت صداقت در تیم ملی فوتسال باعث شده تا امور این تیم به شکل احسن به پیش برود، اما نقش آقای صداقت در باشگاه فوتسال صداقت تاثیر منفی روی حضور وی در تیم ملی فوتسال گذاشته است. به عنوان مثال، عقیده عمومی بر این است که بازیکنان شاغل در باشگاه صداقت چانس بیشتری برای دعوت در تیم ملی فوتسال دارند و بر عکس، بازیکنان خارج از باشگاه صداقت از سوی مربی تیم ملی و مدیر تیم ملی، گاها مورد بی مهری قرار می گیرند و حتی از تیم ملی کنار گذاشته می شوند.
اگر آنزه، مربی تیم ملی، نیز همین راه را بپیماید و هم زمان مربی تیم ملی و یک باشگاه لیگ افغانستان شود، موضوع تضاد منافع به شکل واضح اتفاق می افتد. این را نیز باید ذکر کرد که در مورد تنازع منافع هیچ گاه به قصد و نیت شخص دیده نمی شود و این پرسش مطرح نمی گردد که آیا واقعا در اثر تضاد منافع، به کسی ضربه می رسد یا خیر. وجود تضاد منافع خودش یک مشکل است و اینکه نتیجه چه است مهم نیست، زیرا اگر این طور می بود راه گنجشگی باز می شد تا اینکه تحت نام حسن نیت، تضاد منافع توجیه شود و راه برای فساد چه مالی یا رفتاری باز شود.
از طرف دیگر، حضور هم زمان آنزه در دو باشگاه تفاوت میان تیم ملی و ابومسلم را از میان بر می دارد و توجه آنزه از تیم ملی برداشته می شود. در حالی که تیم ملی در یک و نیم سال اخیر نتایج خوبی کسب نکرده و ضرورت به این است تا بازیکنان جدید به تیم ملی دعوت شوند و شیرازه تیم احیاء گردد، انحراف توجه او به فوتبال باشگاهی که تنها ۲۳ روز دوام می آورد، کار درستی نیست. این موضوع از نگاه حیثیتی هم قابل توجیه نیست که مربی تیم ملی یک کشور در یک لیگ ۲۳ روزه هدایت یک باشگاه را به عهده داشته باشد.
روی همین علت است که ایده حضور آنزه در ابومسلم فراه که فعالیت های مشکوکی در قسمت تبانی و تطمیع مقامات فدراسیون فوتبال افغانستان را در کارنامه دارد، یک ایده خطرناک و خلاف اصول اخلاقی است. برای فدراسیون بهتر این است که سرنوشت آنزه را مشخص کند. یا اینکه برای وی قرارداد طولانی مدت بدهد یا اینکه کس دیگری را منحیث مربی تیم ملی تعیین نماید.
